Joren Jurgens

Ik ben een trotse Leidenaar, geboren en getogen! (het liefst steek ik nu één vinger in de lucht om dit te benadrukken). Na de Havo begin ik Small Business & Retail Management te studeren in Den Haag. Een leuke opleiding, waarbij ik veel leer. Maar ik had nog niet het idee het échte ondernemen onder de knie te hebben. Eenmaal afgestudeerd start ik een schoonmaakbedrijf. Ik wilde toch wel is weten hoe dat werkt bij de Kamer van Koophandel, het contact met je eerste klant en het versturen van facturen. Daarnaast werkte ik met gehandicapten. Eerst in een woonvoorziening, later bij een dagbesteding. Hier kreeg ik de vrijheid om samen met vrijwilligers en stagiaires een fietsenwerkplaats op te zetten. Mensen met een niet-aangeboren hersenletsel, autisme of bijvoorbeeld het syndroom van down, kwamen bij ons in de leer om fietsen te repareren en te verkopen. Nog steeds ben ik ervan overtuigd dat het interesse in de mens, de omgang, het vragen stellen en observeren hier getriggerd is.
Ik wilde iets anders, maar wist niet wat. Ik werd door de universe een klein beetje geholpen. Mijn contract werd niet verlengd en ik verliet de fietsenwerkplaats. Ik werd gedwongen om naar mezelf te kijken: wat vind ik nou echt leuk? Een huisgenoot schoot en die was in de roos: “Je kijkt veel documentaires en ik zie je ook nog wel een keer met je kop op tv”. Een dag later ben ik gaan bellen, mailen en appen. Iedereen die ik kende en werkte in de filmbranche kreeg een berichtje: “Mag ik een dagje met je meelopen?”.
Van het één kwam het ander. Ik was 29 jaar en liep (weer) stage. Een onrustige tijd, maar een hele leuke en leerzame periode! Ik verhuurde regelmatig m’n huis om bij te verdienen. Begon, net als vele, met de geluidshengel, maar kreeg al snel een camera in m’n handen gedrukt. Ik leende geld om een edit-computer te kopen en maakte wekelijks een vlog voor het bedrijf 2minutefilms.nl, waar ik inmiddels mede-eigenaar van was geworden. En al snel kwamen de langere en korte verhalen en documentaires op m’n pad. Ik wist het zeker, ik had m’n richting gevonden.
Toch bleef het kriebelen. Maar wat als… Wat als we met meer creatieve gekken onder één dak zitten. Wat als we de ruimte hebben? Wat als we elkaar versterken met alles wat we kunnen en weten? Ik droomde wat raak, bezocht meer dan verrotte fabrieksgebouwen bij Halfweg voor een geschikte locatie. Maar daar bleef het bij.
Totdat Radek Leski op m’n pad kwam: “ik heb een aantal studio’s, ben zelf cameraman en editor en wil hier iets opbouwen. Z’n verhaal had meer raakvlakken met mijn droom dan de aarde met de lucht. Ik vond het spannend, twijfelde en heb gewikt en gewogen, maar toch gedaan! Wil je zien wat we opgebouwd hebben? Ik ben altijd in voor een bak koffie, dus kom maar kijken…